you know you love me: Jeong Yosoo, just burn it

Jeong Yosoo, just burn it

Jeong Yosoo if you feel like you're going to crash then accelerate more, you idiot.

good morning, my everything...

To takie proste. Obudzić się w ciepłym mieszkaniu, wypełnionym zapachem jaśminu i wiśni; przesadnie słodkim, nudnym. Poczuć ciężar miękkiej pościeli, o świeżość której nigdy nie musiałeś się martwić. Mieszać herbatę idealnie wypolerowaną łyżeczką, siedząc naprzeciw ojca, którego wzrok częściej niż na ciebie, padał na ekran służbowego laptopa. Dzielić dom z matką z chorym zamiłowaniem do przesadnego porządku. Z drakońskimi zasadami w niemal każdej dziedzinie życia.
Pojemniki z przyprawami musiały stać na blacie w równych odstępach, książki na półkach nie mogły wykroczyć poza wyznaczoną dla nich, niewidzialną linię, a wszystkie zasłony zatrzymywały się dokładnie ćwierć cala nad ziemią. Te same kolory ścian, ta sama zastawa stołowa, ten sam schemat dnia i wizja na resztę życia. I wspólny obiad w restauracji na 52nd street - dokładnie o piątej po południu w drugi wtorek każdego miesiąca. Tak samo, nie inaczej. Od zawsze. Niezmiennie.
Niezmienność była najbezpieczniejszym i najbardziej pożądanym uczuciem w życiu rodziny Jeong. Podobno koiła nerwy, na pewno usypiała czujność.
Nic więc dziwnego, że w całej tej nużącej monotonni, nikt - a może to tylko kolejna z ułud - nie dopatrzył się pierwszej skazy, dającej początek czemuś, czego nie dało się tak po prostu zatrzymać. Myśli, która kiełkując w głowie Yosoo, pozwoliła mu obudzić się pewnego dnia, stanąć przed stanowczo zbyt dużym lustrem i podjąć decyzję, że oto nadszedł czas zmiany. W środowisku nudy i niezmienności, pod płaszczem ochronnym, łatwiej o bunt. Nie trudno podejmować błędne decyzje, jeśli ewentualne konsekwencje nie są czymś, czym musiał się przejmować. Ryzyko nie było już tak niebezpieczne, jeśli niezależnie od wszystkiego, miałby gdzie wracać. Ale lubił wierzyć, że miał nad tym jakąkolwiek kontrolę. Przynajmniej do czasu.

Nie wiedział, że ta podróż okaże się tak kusząca; skąd by mógł? Że wizyty w klubach staną się częstsze, nieobecności na salach wykładowych zbyt znaczące, a przypadkowa, choć niwątpliwie niezapomniana, noc spędzona z bliskim znajomym, przyniesie ze sobą decyzję o zerwaniu zaręczyn z córką wieloletnich przyjaciół jego rodziców.

Tak. Dotarcie do punktu, w którym przyszło mu spłacać zaciągnięty u losu dług, zajęło mniej czasu, niż początkowo zakładał.

...and good night, my nothing.

emme
Cześć, hej!
Buźkę pożyczył mi Min Yoongi, w karcie znajdzicie fragment utworu Nevermind - BTS. Yosoo trochę się pogubił, ale to dobry chłopak i mam nadzieję, że z drobną pomocą uda mi się go jakoś poskładać (albo rozbić jeszcze bardziej ^^). Jesteśmy otwarci chyba na wszystko. I...
to tyle ode mnie, przynajmniej na razie. Twórzmy ^^

POPRZEDNIA KARTA

32 komentarze:

seapolyp20 kwietnia 2024 18:56
Wymowne, skierowane na Yosoo spojrzenie, odpowiadało samo za siebie po usłyszanym pytaniu
— Jeszcze wczoraj bardzo się starałeś, abym na pewno wiedział, że wszystko, co robię, jest nudne — wytknął bez szczerej złośliwości, czy urazy. W końcu nie było to kłamstwem, jego codzienne życie nie odbiegało od typowej, nieszczególnej normy. Wiedział też, że uwagi przyjaciela zazwyczaj miały na celu bycia tylko tym - złośliwą uwagą. Dlatego nie brał ich do siebie; starał się nie brać ich do siebie i nieczęsto starał się coś zmienić. Jedynym problemem było to, że pamiętał niemal każdą z nich. A na pewno wszystkie te dotkliwsze, powiedziane bez zaczepnej nuty, a niesione emocjami, bo za nimi mogło kryć się coś więcej.
Tak samo, jak te, które usłyszał po powrocie z komisariatu. Te, które starał się wyprzeć z pamięci, bo przecież od momentu usłyszenia ich, nie miał podstawy, aby w nie uwierzyć. Wręcz przeciwnie, dostawał jedynie sygnały temu zaprzeczające, a mimo to, w chwilach, jak te, kiedy wkradało się zwątpienie, zaczynały wybrzmiewać z tyłu jego głowy i przypominać o sobie. Nakręcać niemające pokrycia w rzeczywistości teorie i przekonywać, że Yosoo tak o nim myślał.
Skinął w milczeniu głową, nie spoglądając w kierunku przyjaciela, który nie spuszczał z niego przeszywającego go, prawie że na wylot, wzroku, a jedynie przyłożył po raz kolejny szklankę do ust, biorąc z niej marnego łyka wody.
Czuć się bezpiecznym. Nie myślał o tym tak wcześniej, a było wręcz idealnym tego określeniem. Czuł się bezpieczny w swojej sypialni, z wyciszonym telefonem na samym krańcu biurka i włączoną muzyką lub serialem w tle, ale czasami nawet w ciszy. I nie było niczego oprócz Yechana, dla niektórych monotonnego, wycinania elementów, składania ich razem i obserwowania, jak powoli tworzą wspólną całość. Coś tak banalnego, a pozwalające zaszyć się w wyciszonym, bezpiecznym i własnym kącie, z daleka od wszystkiego, co go trapiło i groziło wyniszczeniem. Basen miał podobną funkcję, ale miał również przypisaną falę złych wspomnień, wiązał się ze zdruzgotaniem, kiedy nie osiągnął tego, co chciał. Proste składanie figurek nie wiązało się z niczym, na samym końcu nie czekały na niego oczekiwania, a jedynie wykończony model, który mógł dołączyć ze stłumionym uśmiechem do swojej kolekcji.
Drgnął i chwilowo spiął się na nagłe zbliżenie, choć to mogło być teraz na porządku dziennym. Chciał, żeby tak było. I równie prędko rozluźnił się w ramionach chłopaka, skupiając się na promieniującym przy jego plecach cieple. Na dłoniach, które widział przy nieznacznym zerknięciu w dół; na przyjemnym ciężarze na ramieniu. Na delikatnie łaskoczących jego szyję włosach, a wszystko łączyło się we wspólną, upragnioną całość. W bliskość od osoby, której nieustannie pragnął, a spędzał ostatnie dni na ciągłym odpychaniu
— Pamiętam — powiedział na tyle cicho, że mogłoby być to zrównane do szeptu. Nie chciał mu przerwać, ani zaryzykować, że jakakolwiek reakcja będzie równa doprowadzeniu do wycofania się. Pamiętał prawie idealnie przedstawiony mu opis wioski; plan, jaki Yosoo wiązał z owym miejscem już od małego i z niepowodzeniem, z jakim się wtedy spotkał. Pamiętał ciepło, podobne do tego teraz. Pamiętał uśmiech, który przez zakryte oczy, mógł jedynie wyczytać z nieznacznej zmiany barwy głosu.
Samo wywołanie imienia byłej narzeczonej Jeonga wzbudzało u Yechana słabe wykrzywienie się, a tym bardziej, kiedy kontrastowało z opisem urokliwego miejsca. Tego samego miejsca, które dziewczyna miała okazję zobaczyć. Zobaczyć po czymś tak, dla wielu, kluczowym jak zaręczyny. Znaleźć się w miejscu tak ważnym dla Yosoo, a jedyne, co była w stanie zrobić, to je skrytykować. Odstawił ostrożnie trzymaną szklankę i zacisnął zęby, nim z jego ust wypłynęły nieprzemyślane słowa, nie tylko wkraczające na wątpliwy teren, ale i przerywające również przyjacielowi.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp20 kwietnia 2024 21:59
W przypadku Yosoo, Yechan popadał w skrajności. Pod prawie każdym względem. Tak jak przed chwilą z trudem przychodziło mu nawet przelotne spojrzenie w jego kierunku, tak teraz nie potrafił oderwać od niego wzroku. Malujący się u niego uśmiech automatycznie wywoływał bliźniaczy u blondyna, a w oczach tliła się iskra… zauroczenia. Coś, co dalej z trudem mógł przyjąć; co dalej bał się zrobić, a nie potrafił tego ukryć. Najdrobniejsze zmiany prędko go urzekały i przykuwały całą uwagę, zostając zapisywanymi wraz z pozostałymi nawykami bruneta, które musiał zapamiętać
— Mi w sumie też — przyznał po mylącym milczeniu, jakby faktycznie potrzebował chwili na zastanowienie się, gdzie był jedynie zaabsorbowany śledzeniem z lekka rozbieganego, acz dalej na nim skupionego, spojrzenia — Chociaż wiem, że palpitacje serca mówią coś innego — dodał żartobliwie, bo bardzo dobrze zdawał sobie sprawę z tego, jak sprzeczny obraz prezentował w nocy. Określenie, że mu się podobało, mogło wydawać się niesamowicie odległe, ale jednak tak było. Nieważne, czy chodziło o wkradnięcie się do zoo, o nieprzemyślany moment w łazience, czy może o wszystko inne, z czym wiązały się te słowa.
Posłusznie rozchylił nieco palce dłoni, przesuwając ją niespiesznie po zajmowanym miejscu i rozkoszując się stopniowo rosnącym rozgrzaniem skóry. Równie bezwiednie zrobił krok bliżej, kiedy poczuł wędrujące po jego plecach dłonie, tym samym zmniejszając możliwie istniejący nimi dystans jeszcze bardziej. Z kolei na jego twarz wstępowała szczera fascynacja, w nieznacznym stopniu wymieszana z rozbawieniem.
Znał Yosoo jako tego wygadanego, czasami mówiącego czysto dla zasady, chłopaka. Kogoś, komu czasami wręcz chciało się zamknąć buzię, aby mieć chwilę ciszy - chociaż dla Powella głos bruneta z czasem stał się po prostu nieodłączną, potrzebną częścią dnia. Był kimś cwanym, działającym czasami, a może nawet często, szybciej, niż mógł to przemyśleć.
Stąd prezentujący się przed nim widok był tak urokliwy, a zarazem zachęcał do niewinnego sprawdzania, już i tak niesamowicie rozmytych, granic. Cichym pomrukiem zasygnalizował, że go dalej słucha, w międzyczasie hacząc jedną z dłoni o ciemne włosy na karku. Druga niepozornie sunęła po ciepłej skórze przed zaczęciem nieznacznego rozmasowywania skrywanych pod nią mięśni, którego skutki były tak wyraźnie zanotowane w jego pamięci
— Nie mam pojęcia — wzruszył bez większego przejęcia ramionami z wlepionym spojrzeniem w ciemne oczy, potrafiące natychmiast zmusić jego kolana do ugięcia się, jak i napędzające, może i nieczyste, zagrania z jego strony — Może w końcu, że już wiesz, co chcesz na śniadanie — wypomniał, nie mogąc też znaleźć innej kwestii, która została poruszona, ale nie domknięta. Jednak sam rzucił tę kwestię trochę w zapomnienie, kiedy cała jego uwaga była zwrócona na stojącego przed nim Yosoo. Yosoo bez nieustannej, defensywnej kąśliwości w każdym wypowiadanym słowie; bez wysoko postawionych ścian, za którymi mógł ukrywać siebie i swoje odczucia - teraz tak idealnie na widoku, zdradzane przez nerwowe odruchy. Yosoo, któremu zamiast nieodłącznego stanu czuwania, towarzyszyła teraz swoboda, mimo obecnej i możliwej do wyczytania w spojrzeniu niepewności.
— No, chyba że jednak chcesz wyśmiać moją kolekcję — pozwolił sobie na niewinnie zaczepny komentarz, nieniosący za sobą jakiejkolwiek wagi, oprócz teatralnego wykrzywienia ust i samorzutnego pogłębienia prowizorycznego, acz dziwnie wyuczonego, masowania — Tylko wtedy na pewno nie spędzisz już nocy w mojej sypialni — łapał dwuznaczność swoich słów prawie zawsze o te kilka sekund za późno, kiedy już nie mógł ich odwołać, czy zatrzymać dla siebie samego. Tylko czy teraz musiał? Nie ryzykował wejścia na zakazany teren, który i tak testowali już wcześniej. A jednak teraz przychodził z dodatkową dawką nerwowości, potrzebą przeproszenia czy wycofania się. Szczególnie, kiedy widział podobne odczucia malujące się, już wcześniej, na twarzy Jeonga.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp21 kwietnia 2024 01:22
Mimo spowolnionego wybrzmienia tych słów, i lekkiej niepewności, czy na pewno były szczere, Yechan poczuł przyjemne ciepło na sercu, kiedy skrywane zainteresowanie spotkało się z pozytywnym odbiorem, aniżeli potencjalnym wyśmianiem.
Ale równie szybko, jak zostało przywołane, tak równie szybko opuściło w danym momencie jego myśli. Te były zajęte jedynie Yosoo.
Od miesiąca był na samym szczycie listy jego obowiązków, nawet jeśli tego nie chciał. Walczył sam ze sobą, aby nie odpływać myślami do tego, co miało między nimi miejsce. Rozważać głębiej nad tym, na czym stoją, i że tak naprawdę rozmowa w kawiarni była dla niego marną przykrywką. Próbą ochronienia siebie przed dalszym popadnięciem w nieodwracalną pułapkę, która została nieświadomie na niego postawiona. Bo udawanie, że to wszystko nic nie znaczyło, byłoby tak proste, idealnym wyjściem i powrotem do tego, co było wcześniej. Najlepiej puszczając wszystko w niepamięć. Starał się, naprawdę. Zależało mu na brunecie tak bardzo, jak chyba na niczym innym. I zapewne to go zgubiło, prowadząc do niejednej pochopnej decyzji, przez którą chciał pluć sobie w brodę.
Tylko czy znalazłby się tu, gdzie teraz, gdyby nie te głupie wyskoki? Gdyby zignorował Avę i nie zaciągnął ich do gry, to czy wróciliby razem z imprezy? Raczej nie, chociaż nie mógł być tego pewien. Wiele kwestii mogło być jedynie domysłami. A równie wiele mogło zostać uniknięte, gdyby od początku podeszli do tego w inny sposób, zamiast wzajemnego okłamywania się, byleby zachować pozorny spokój i zadowolić siebie nawzajem. Gdzie jedyne co robili, to pogarszali swoją sytuację i zagrażali temu, co jeszcze miało szansę między nimi istnieć.
Ale nie musiał się nad tym rozdrabniać, skoro tutaj był. Stał blisko Yosoo, z zadowoleniem mogąc odczuć, jak każdy z jego rozplanowanych, a zarazem testujących, gestów oddziałuje na bruneta. Usłyszeć nieco ciężej brany oddech, będący teraz jednym z najbardziej czarujących dźwięków, jakie mogły do niego dotrzeć, czy poczuć, jak ciało przyjaciela lgnie do niego bardziej z każdą chwilą, mimo niepewnie i, szczerze z trudem, zachowywanej granicy
— Nie? — powtórzył jedynie, starając się zamaskować lekkie rozbawienie, kiedy słowa Jeonga sprzeciwiały się całej reszcie wysyłanych sygnałów. Nieczęsto widział go prawdziwie poddenerwowanego, jednak kiedy już miał taką okazję, nie było to trudne do rozpoznania. Przynajmniej nie dla niego, kiedy spędzał wiele czasu na zwyczajnym obserwowaniu chłopaka. A teraz musiałby być ślepy, żeby nie zauważyć tak klarownie wymalowanych u niego nerwów.
— To chyba dobrze — zauważył niewiele później, przechylając nieznacznie głowę podczas nieprzerwanego przyglądania się Yosoo. Z każdą, przeciąganą przez niego chwilą czuł roznoszące się od czubków palców mrowienie, które z własnej woli wodziły po rysach Soo — Że chcesz, i że cię zaskakuję. Miałem robić więcej… zaskakujących rzeczy — przywołał jego słowa z poprzedniego wieczora, korzystając z kolejnego nieczystego zagrania, przy czym bezmyślnie, ledwie namacalnie przesunął opuszkami po pociągająco odsłoniętej szyi, również wizualnie zdradzając brane szybciej przez chłopaka oddechy.
Niespodziewana, kontrastująca temperatura dłoni Yosoo na jego skórze zmusiła go do instynktownego spięcia mięśni i wyrwała niekontrolowane westchnięcie. Tak niewiele było potrzeba, aby zachowywany przez niego spokój zmarniał na sile. Miał wrażenie, że jeszcze mniej, niż kiedy był wodzony rozluźniającą otoczką alkoholu, która przecież z łatwością ściągała nogę z hamulca. Teraz już ten ulotny dotyk był w stanie wywołać nagłą suchość w ustach i natychmiastowe przyśpieszenie bicia serca i tę przyjemną niepewność przed tym, co dalej.
I czekał. Cierpliwie czekał, aż spomiędzy warg Soo wybrzmią zbawcze w tym momencie słowa, opierając jedną z rąk w jego pasie. Wplątał jedynie w międzyczasie drugą dłoń w ciemne włosy, słabo przy tym sunąc paznokciami po wrażliwej skórze, aby po usłyszeniu słabej prośby, bez słowa przysunąć się bliżej.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp21 kwietnia 2024 19:15
Uśmiechnął się jedynie pod nosem na usłyszaną odpowiedź, definitywnie szukającą bardziej złośliwego tonu, którego jednak nie dał rady jakkolwiek wyczuć. Bardziej mógł je przyjąć jako szczerą pochwałę, choć tak naprawdę nie robił nic odkrywczego. Jego zaskakujące zachowanie, patrząc na szerszy obraz, nie było niczym specjalnym. Można by je wręcz określić, jako przewidywalne - wiadome było, że najsłabsza prośba, czy skrycie przesłany sygnał zostanie przez niego posłusznie, a przede wszystkim chętnie, wypełniony. Za każdym razem wystarczyło tylko rzucone w jego kierunku spojrzenie, aby pchnąć go w odpowiednim kierunku, czy przesunąć granicę jeszcze dalej.
Ale nie zamierzał również sobie zbytnio ujmować, kiedy jego działania spotykały się z pożądanymi reakcjami. Kiedy faktycznie brały Yosoo z zaskoczenia; nie pozwalały mu na rozplanowanie swojego zachowania, czy przejęcie kontroli. Był to chyba jedyny teren, kiedy bez wątpliwości mógł stwierdzić, że ma przewagę. Nawet jeśli sam ledwie kontrolował swoje ruchy, a na początku jego dłonie groziły zdradliwym zadrżeniem, tak ta obca, niemal nieistniejąca w osobie bruneta… uległość, dodawała mu wręcz nieznośną ilość pewności siebie.
Nie tylko pod względem samozadowolenia; świadomości, że to przez niego, ale ze względu na to, że była mu potrzebna, aby przeprowadzać Soo przez to ze sobą. Gdyby sam wątpił w niemal każdy swój ruch, bał się oprzeć dłoń na biodrze, nieznacznie wsuwając ją pod bluzę, aby być nieco bliżej, namnożyłby jedynie obaw, które i tak prawdopodobnie mąciły przyjacielowi w głowie.
Miały one rację bytu, sam mógł odczuwać niejedną, która groźnie krążyła wraz z resztą myśli, ale starał się je wyciszyć. Miał do tego lepszą podstawę, niż poprzedniego dnia, czy każdej, innej okazji, jaka brała ich z zaskoczenia.
Ten pocałunek, zbliżenie się, miało w sobie coś… organicznego. Dziwne naturalnego, mimo zawyżonej niezręczności po obu stronach. Nie niósł za sobą tej samej porywczości, ani intensywnie ściskającego żołądek strachu, proszącego o to, aby przestać, nim będzie za późno. Nie czuł pośpiechu, mimo nieustannie tlącego się w nim i co chwilę pobudzanego, pożądania. Pragnął wręcz wydłużyć każdą z powolnych sekund, w której tkwili blisko siebie, nadawał niespieszne tempo i wstrzymywał się przed uśmiechnięciem w usta Yosoo, kiedy mógł odczuć jego mimowolne oddanie się chwili.
Nie dał rady jednak zahamować cichego, krótkiego śmiechu, kiedy - gdyby nie wystarczająco szybka reakcja przyjaciela - prawie że doszło drobnej katastrofy w blado okrytej słońcem kuchni. Oparł się w pełni lędźwiami o znajdujący się za nim blat, a palce instynktownie przeczesały ciemne włosy, nim oparł obie ręce na jego barkach, luźno splatając dłonie ze sobą na karku. I z jednej strony starał się wykorzystać ten moment na ponowne pozbieranie się w sobie, uspokojenie oddechu, który przychodził mu z trudem nawet po tak błahej czułości, stosowne wyciszenie się, co było jeszcze cięższe, kiedy jedyne, na czym mógł się skupić, to głosie bruneta i ustach, jakie po chwili poczuł na swojej szyi
— Nie masz za co przepraszać. Schlebiasz mi — zaprzeczył niemal od razu, pozwalając sobie na kolejny, łagodny chichot przy zaczepnej uwadze, nim przymknął oczy i bezwiednie odchylił głowę, aby pozwolić sobie na dogłębniejsze poczucie drobnej pieszczoty — Nie powiedziałbym, że żenujące — mruknął przy nieznacznym przysunięciu go do siebie, w niemej namowie, aby nie przestawał — Mogłoby nie — przyznał jeszcze półżartem, z leniwym uśmiechem na ustach, choć w jego słowach kryło się więcej szczerości, niż żartobliwości.
Bo tak w końcu było. Było coś urzekającego w tej podatności Yosoo na najmniejszy dotyk. W nieporadności, o której gdyby nie przekonał się z pierwszej ręki, w życiu by go nie podejrzewał. Kontrastowało z równie urokliwą, codzienną wersją przyjaciela - wśbisko złośliwą i prowokującą, nie zawsze myślącą o tym, z jakimi skutkami może się spotkać.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp21 kwietnia 2024 22:00
— Nie nabijam się — obronił swoje zaczepne uwagi, które nie miały na celu jakkolwiek oceniać Yosoo. A przynajmniej nie negatywnie. Nie mógł udawać, że nie jest świadomy ich brzmienia, szczególnie podpierane zdradliwymi sygnałami, jakie wysyłało ciało przyjaciela. Wiele z nich, gdyby oboje byli wystarczająco uparci, można by zrzucić na inne bodźce - chłód, którego żaden z nich raczej teraz nie odczuwał; zmęczenie, chociaż oboje nie narzekali na zły sen. Ale były również te o wiele bardziej zdradliwe, jak uciekający wzrok, czy wkradający się na twarz bruneta rumieniec.
Zdecydowanie nie chciał przerywać, żałośnie myśląc tylko o tym, aby trwać w blisko siebie jak najdłużej i zapomnieć o wszystkim dookoła. Zdawał sobie sprawę, że wieloma zagrywkami, jak i zadziornymi słowami stąpał po cienkim lodzie, nim Yosoo faktycznie się obrazi. Nim nadszarpnie jego, miejscami wybujałą, dumę i całkowicie zrujnuje zaskakujący, ale jakże komfortowy spokój, który między nimi nastał. Podobny, do tego co było wcześniej - pozwalający na wzajemne komentarze, przebywanie obok siebie, ale z tym dodatkowym, desperacko wcześniej przygaszanym, elementem bezpośredniej bliskości. Drobnych czułości, nawet jak przelotne przesunięcie dłonią po ramieniu, kiedy wymijał go na swojej drodze, czy przypadkowe wplecenie palców we włosy, kiedy któryś z kosmyków komicznie się splątał.
I powinien zauważyć, jak niebezpiecznie blisko był przekroczenia tej wąskiej granicy. Widział, że jest tego bliski, ale nie potrafił przestać. Z nieznikającym uśmiechem pozwolił swobodnie swoim rękom opaść wzdłuż ciała, opierając je na blacie i ze skrytą fascynacją pocierał palcem o przygryziony wcześniej kciuk. Słabe mrowienie, które powinno go raczej irytować, zajść za skórę i może trochę boleć, miało zupełnie odwrotny efekt i podkreślało odczuwany dyskomfort przez nagle powstały między nimi dystans. Dyskomfort, którego jednak nie zamierzał jawnie pokazać, oprócz zdradliwego, przenikliwego spojrzenia, które bezwstydnie i niekontrolowanie wlepiał w Yosoo
— O to nie musisz się martwić, Soo — zapewnił bez grama obraźliwej nuty, bo były to ostatnie słowa, którymi by go określił — Akurat opinia bogatego dupka zawsze będzie od ciebie nierozłączna — nie mógł w końcu ukrywać, że wiele osób znało bruneta akurat w tym wydaniu. Tego rozrabiającego dziecka wrodzonego w pieniądze i mogącego z nich korzystać, jak mu się zamarzy. Nie oszczędzającego również swojego ciętego języka, którego ofiarą Yechan padł niejeden raz. I to nie zawsze w sposób, który mógł zawęzić do zwykłej złośliwości.
Podjudzał go i sprowadzał właśnie na tę ścieżkę z każdym swoim słowem i gestem, ale zamiast posłusznego, może wręcz wyuczonego, wycofania się, robił niewiele, aby zboczyć z tej trasy. Brał raczej słowa Yosoo, jak na złość, dosłownie. Nie zmniejszał wstępnie stworzonego między nimi dystansu, nie uginał się wygodnicko pod wpływem uwag przyjaciela, a jedynie stał oparty o blat, wpatrując się w stojącego przed nim chłopaka i słuchając tego, co mówi, acz nie biorąc wiele z tego pod uwagę
— Jeśli chcesz, mogę przestać — oznajmił przy przeniesieniu ciężaru na jedną z rąk, dodając autentyczności swoim słowom, choć diametralnie odbiegały od tego, co naprawdę chciał robić. Znowu wkraczał na niebezpieczny teren, na którym jeden krok mógł doprowadzić do rozsypu i przerwania wszystkiego. Miał wrażenie, że kiedy był z Yosoo, wiele rzeczy do tego się sprowadzało. Do niesamowitego ryzyka, którego na co dzień pragnął unikać; zazwyczaj to robił, a jednak w chwilach, jak te, kiedy był zbyt pewny siebie, podejmował się go z nieopisaną przyjemnością. Lecz przy każdej okazji mógł wziąć pod uwagę poprzednią nauczkę, zapamiętać, w którym momencie trzymać język za zębami, a którym słowom pozwolić wybrzmieć, bo pozwalały na przechylenie szali na jego korzyść. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka tak się to nie prezentowało.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp21 kwietnia 2024 23:42
Nieprzerwanie kreślił przypadkowe wzory na skórze, sunąc dłonią na tyle wysoko, jak bardzo pozwalał mu ograniczający go rękaw. Zwilżył nieznacznie wargi, niby w ostudzającym geście, choć już dawno nieodwracalnie oddalił się od tej możliwości.
Czerpał z tego zbyt wiele przyjemności, której nie pozwalał sobie pokazać. Ze słyszanego, łapanego przez Yosoo oddechu, widocznie przychodzącego mu z większym trudem, niż chwilę temu. Ze wkradającej się nie tylko do jego gestów, ale i barwy głosu, rezygnacji, z którą tak zawzięcie walczył, a tym samym jeszcze bardziej nakręcał Powella.
Samo zdrobnienie wystarczyło, aby z trudem pohamował zadowolony uśmiech z wpłynięcia na jego usta, ale rozwijające się zagmatwanie, mało umiejętnie sklejane głoski w zdania, utrudniały zachowanie pozorów jeszcze bardziej. Ale nie mógł jeszcze pęknąć. Nie, kiedy widział, czuł, że tak dobrze mu idzie balansowanie po wąskiej linie wraz z Yosoo, dyskretnie nakierowując go w wybranym przez siebie kierunku
— Nawet jeśli nie, to masz rację — przyznał po raz kolejny, kiedy przyjaciel próbował wycofać swoje słowa, czy to z faktycznie źle odebranego przekazu, czy czystej potrzeby odwołania ich, aby poprawić swoją pozycję — Nie powinienem się odzywać, skoro sam nie jestem lepszy — i tym razem, ktoś z zewnątrz, mógłby zauważyć słuszność tych słów.
Yechan ze swobodą, acz brakiem wrednej złośliwości, wytykał Yosoo niekontrolowane reakcje, czy jawnie je podjudzał, jednak miał świadomość, że nie byłby lepszy, gdyby spotkał się z tym samym. Kolana uginały się pod nim nawet przy przypadkowym, ale nacechowanym dotykiem. Wystarczyło kilka słów od przyjaciela, aby zrobił wszystko, o co go prosił - tak jak chwilę wcześniej. Nie musiał go nawet prosić, żeby go pocałował, ale jego słowa odgrywały wręcz rolę zaklęcia, które po wypowiedzeniu, miało natychmiastowy efekt. Więc mimo tego, że w jego sytuacji nie przedstawiało się to jako odmowa posłuszeństwa własnego ciała, tak mógłby zostać przyrównany do posłusznego psa, gotowego zareagować na najmniejsze skinienie palcem.
Chyba że w grę wchodziła sytuacja, jak ta. Kiedy próby stawiania się w wykonaniu Yosoo, skutkowały marnymi, nieskutecznymi efektami. Dalej wystarczyło jedno słowo; jedno, mówiące więcej, niż jakakolwiek wypowiedź, spojrzenie, aby dał mu tego, co chciał. Ale po co miał mu to ułatwiać, skoro jednostronna gra jedynie podsycała gotujące się w nim odczucia i sprawiała, że to, co tak odwlekał, mogło smakować jeszcze lepiej. Pogrywał głównie z Yosoo, prawda. I to z jakim zadowoleniem, ale z samym sobą też.
Ostrożnie zaczął wysuwać dłoń spod rękawa, pozwalając przy tym sobie na głębsze złapanie wdechu, kiedy poczuł narastające napięcie jego koszulki wraz z kolejnym, porywczym obrazem przed nim wymalowanym. To był ten jeden z niewielu minusów, jakie mógł odnaleźć w tej sytuacji - nakręcał samego siebie i pozwalał myślom niebezpiecznie wędrować, przez co nawet te niezamierzone przez bruneta gesty, nagle stawały się zasadnicze.
Wypuścił cicho powietrze z płuc, kiedy przelotne odczucie dotyku u swojego boku, zostawiło po sobie palące, wywołujące dreszcze, wrażenie. Jego ciało zdążyło zatęsknić za sunących po jego skórze palcach, chociaż dosłownie chwilę temu znajdowały się pod materiałem jego koszulki.
Nieświadomie utrudniał blondynowi niewinną grę, którą zaczął, i mimo to, mimo wszystkiego, co na trzeźwy umysł zmusiłoby go do wycofania się, brnął ze zduszaną ekscytacją dalej. Zatrzymał potrzebę dokończenia pierwszego zdania za przyjaciela dla siebie, skupiając się bardziej na drugiej części wypowiedzi
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp22 kwietnia 2024 12:59
Ze spokojem, zaskakującym go samego, przyjął nagły wysyp zapewnień i wyjaśnień. Odpowiedział cichym na nie jedynie cichym, sprzyjającym pomrukiem, nie przerywając mu, a jedynie pozwalając na to, aby rozemocjonowanie Yosoo było dalej trzymane w pozornej niepewności
— Słucham. Zawsze Cię słucham — odparł po części w swojej obronie, a po części jako kolejne ukazanie pokory, przy czym oddał się łagodnemu dotykowi, chcąc zamknąć oczy i zatopić się w przesłanym wzdłuż karku dreszczach, ale potrzeba utrzymania, coraz to głębszego, kontaktu wzrokowego, była jeszcze silniejsza — Lepiej, niż Ci się wydaje.
Przynajmniej zazwyczaj tak było. Tylko może nie teraz, kiedy potrzebował całej siły woli, aby skupić się na wypowiadanych słowach, a nie zgubić przy tym ich sensu; nie zakręcić się w ich znaczeniu, przez szalejące w jego głowie myśli. Jednak na co dzień faktycznie uważnie słuchał Yosoo, nawet tych wymamrotanych pod nosem komentarzy, na które czasami się odgryzał, ale zdecydowanie częściej puszczał je koło uszu, dla własnego dobra i spokoju. Pamiętał sprzeczności, jakie potrafiły mieć miejsce w przeciągu tygodnia, ale również tego samego dnia, pamiętał też te najsłabsze i najmniejsze ukazy tego, co Yosoo starał się ukryć pod jedną z masek, ale jednak się spod niej wydostało. I cenił te chwile, zachowując je tylko dla siebie, nie mówiąco nich nawet samemu brunetowi.
Dzięki temu, dzięki nawet poprzedniemu wieczorowi, wiedział, aby nie odzywać się, kiedy było to niepotrzebne; pozwolić mu na widocznie prowadzoną w środku ze sobą walkę, która była poza kontrolą Powella.
Dzięki temu wiedział, żeby oszczędzić się do rozkosznego westchnięcia i słabego zaciśnięcia palców na dłoni Yosoo, kiedy poczuł jego usta na swoich. Bo dopiął swego, w swoich oczach wygrał i musiał zostawić tę dumę głęboko w sobie skrytą, jeśli nie chciał, po raz kolejny, utracić tej triumfalnej pozycji.
Pogłębienie pieszczoty przyszło naturalnie, ale i tak wybiło jego oddech z równego rytmu, łącząc się w tym jeszcze z wyczuwaną czułością. I tym razem pozwolił, aby to ruchy warg przyjaciela nadawały im tempa i nasilenia, posłusznie mu dorównując. Był w stanie niemal od razu, w pełni się w tym zatracić, niekontrolowanie drżąc przy odczuwalnym dotyku na jego ciele, nawet jeśli był on nieznaczny. Sam zaciskał palce jednej z rąk na blacie, dodając sobie groźnie od niego uciekającej, stabilności, a druga bezwiednie zsunęła się z okrywanej dotychczas dłoni.
Z nieplanowaną desperacją powiódł za ustami Yosoo, zatrzymując się jednak kiedy dotarł do niego jego cichy głos. A raczej ledwie przebił się przed odurzające wrażenie wywoływane owiewającym go oddechem, wywołującym to samo utracenie rytmiczności w jego własnym.
Pragnął go czuć jak najbliżej siebie, całym sobą. W sobie. Bezmyślnie nie liczył się z niepoprawnością mglących mu zdrowy rozsądek obrazów. Potrzebował jego dłoni wędrujących po przewrażliwionej teraz skórze, jak i ustach zostawiających mokre pocałunki na każdym jej skrawku. To, jak prędko spychał wątpliwości na bok, powinno go niepokoić - zmusić do tego, aby przemyślał to jeszcze raz, ale zwyczajnie nie chciał. Bo skoro było im tak dobrze, to czy było to coś złego?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp23 kwietnia 2024 16:51
Miał ochotę wzruszyć, nieco zbywająco, ramionami na jedno z wielu oskarżeń, które właśnie padały w jego kierunku. Czy robił to specjalnie? Nie. Chyba nie, chociaż po części jednak tak. W końcu miał dokładny cel w swoim zachowaniu, celowo posuwał się do bardziej wyzywających gestów, balansowania między zachowaniem odpowiedniego dystansu a rzuceniem wszystkiego w zapomniane, byleby poczuć i wzbudzić u Yosoo jak najwięcej wrażeń. Więc jakby się dłużej na tym zastanowić, ciężko byłoby mu zaprzeczyć, że robił to wszystko z premedytacją. Jedyne co go broniło to to, że nie miał w tym ‘złych’ zamiarów - nie chciał wzbudzać w nim zażenowania, czy wstydu. Chciał tylko mieszać mu w głowie, wywoływać tyle doznań, że ledwie da radę ustać na nogach, nadążyć za tym, co się dzieje, a jedyne co będzie odczuwać, to przyjemność
— Nie pogrywałbym sobie z Tobą, Soo — odparł z ukrytym przez zagryzienie wargi uśmiechem, szczerze wierząc we własne słowa, choć nieustanne im zaprzeczał. Bo dokładnie to teraz robił. Bawił się, przynajmniej w swoich oczach, niewinnie z zaskakiwanym co krok Yosoo. Nawet gdyby chciał przestać, ta rzadko spotykana ustępliwość wymieszana z płytko łapanym przez niego oddechem, niesamowicie mu to utrudniała. A przywołana ‘gra’ nie musiała przecież być czymś złym, prawda? Oboje na tym korzystali, w pełni świadomie, czy też nie. Co krok upewniał się, czy nie przesadzał - albo bezpośrednim stwierdzeniem, że może przestać, albo przelotnym, głębszym spojrzeniem w ciemne oczy, w których mogła kryć się szczera i niemożliwa do wyzbycia się, wątpliwość. Wiedział, że z nią, jeśli zdążyła odnaleźć swoje miejsce i zapuścić tam korzenie, nie miał szans na wygraną.
Był wniebowzięty, że widział ją jedynie ulotnie. Że potrafił ją uśmierzyć dotykiem, idącym w parze z kojącymi słowami. Wręcz bezwolnie dołączał je do tych odważniejszych ruchów, wsuwając ostrożnie dłoń we włosy Yosoo, kiedy ten odchylił głowę, aby móc zatrzymać go w tym miejscu, jak i pozwolić na dodatkowe rozluźnienie się. Znowu dając szansę, aby oboje na czymś korzystali.
A odczuł jeszcze większą euforię, kiedy do jego uszu dotarł pierwsze, słodkie westchnienie przesyłające dreszcz wzdłuż kręgosłupa, a zarazem dyskretnie wykrzywiające usta w zadowoleniu, nie odsuwając się jeszcze od jego szyi. Pamiętał dobrze, że użył niemal tych samych słów poprzedniego wieczora i równie dobrze pamiętał, że mówił wtedy poważnie. Dalej przy nich stał, gotów zgodzić się na cokolwiek, z czym wystąpiłby teraz Soo. Nie musiał mu jednak o tym przypominać. Jeszcze nie teraz.
Potrzebował i tak chwili, aby samemu pozbierać się po niechcianym odsunięciu się, które zaraz zostało zastąpione ponownym zbliżeniem się, równie pośpiesznie wybijającym go z rytmu. Z każdą zmianą tempa był coraz bliżej spotkania się z odurzającymi zawrotami głowy, pojawiającymi się, kiedy przymykał na dłużej oczy i oddawał się nawet najdelikatniejszemu dotykowi. O pół sekundy za późno zahamował nerwowy ruch nóg przy powierzchownym zetknięciem się ich ciał, czując, jak cierpliwość niebezpiecznie z niego ulatuje. Nie oznaczało to, że nie zamierzał zmusić się do odnalezienia w sobie jej ostatniej kropli, wykorzystać ją całkowicie, dopóki całkowicie nie odejdzie od zmysłów.
Nagłe spowolnienie tempa powinno być czymś zbawiennym, pozwalającym mu na odbudowanie nerwów i wspomnianej cierpliwości. Starał się tego dosięgnąć, acz przychodziło mu to z zastraszającym trudem. Zdradzało go coraz bardziej zamglone spojrzenie w połączeniu z niekontrolowanym zwilżeniem warg czubkiem języka. Mimo to oparł obie dłonie w jego talii, z wyczuciem zaciskając je na bluzie i uśmiechnął się łagodnie, bez, wcześniej i tak skrywanej, dumy, które towarzyszyła mu od pierwszych, udanie wypowiedzianych słów
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp24 kwietnia 2024 16:10
— Nie zawracaj sobie tym głowy, Soo — stwierdził, kręcąc przy tym nieznacznie swoją, jakby miało to pomóc w odsunięciu wypowiedzianych przed chwilą słów. Zdawał sobie również po części sprawę z tego, że nie należały do tych, z pomocnego sortu. Wypowiadanie tego, co ślina przynosiła na język, miejscami było zwyczajnie nie do powstrzymania - szczególnie w momencie, w którym spodziewano się tego najmniej. Mógł zauważyć, że Yosoo, z coraz mniejszą skutecznością, walczył ze swoją upartością, a właśnie ta ‘wpadka’ była tego idealnym potwierdzeniem — I skup się po prostu na sobie.
Tylko tyle chciał. Postawił to sobie za główny cel - z popędów samolubnych, mających połechtać jego ego, jak i z czystej potrzeby sprawienia brunetowi jak najwięcej przyjemności. Nie oczekiwał wiele, o ile czegokolwiek, w zamian, nawet jeśli jego ciało wysyłało sprzeczne sygnały. Nie miał nad nimi kontroli, czy chciał, czy nie, lecz nie wyrażały jego podejścia. Byłby bardziej niż zachwycony, gdyby dostał możliwość; usłyszał werbalne potwierdzenie na to, aby wypełnić rzuconą chwilę wcześniej obietnicę.
Chciał, żeby było mu lepiej.
A zarazem czuł presję i obawy o to, co wydarzy się później. Co będzie, kiedy emocje i niemal instynktowny ruch ciała oraz dłoni wraz z okrywającym rozsądek pożądaniem ugasną i będzie mógł przyswoić, co się stało. Czy będzie żałował? Czy będzie pluł sobie w brodę za uniesienie się i nieprzemyślenie tego dokładniej? Co zrobi, jeśli Yosoo powie mu, że to był jednak głupi pomysł, a ten moment właśnie go w tym zapewnił. Właśnie teraz ryzykował nieodwracalnym zmienieniem ich relacji, o ile już tego nie robił. Bo nawet gdyby chciał, nie miał czym obronić swojego zachowania.
Nie mógł powiedzieć, że go poniosło przez alkohol, ani że był to jednorazowy wyskok, skoro już tyle ich zaliczyli. Yosoo nie był też kimś, kogo mógłby po prostu zacząć ignorować - mimo tego, że brunet sam tak postąpił, lecz wtedy i tak sytuacja prezentowała się inaczej.
Ale Yechan nie chciał żałować. Nie chciał wycofywać żadnych ze swoich słów, czy gestów, kiedy - mimo dodanej im pewności przez ekscytację - wychodziły z niego świadomie. Jawnie ujawniały jego stan, którego szczerze nawet nie próbował maskować.
Reakcje Yosoo jedynie wynosiły to jeszcze bardziej na wierzch, zapewniając, że uśmiech nie mógł ześlizgnąć się z jego twarzy. Raz mniejszy, z nutą pokory i próby ukojenia. Z drugiej strony wypełniony zadowoleniem i chowany zagryzieniem wargi, aby nie ryzykować przesadnym ujawnieniem jego fascynacji rozwijającego się przed nim… rozpadu. Inaczej nie mógł tego nazwać, kiedy miał wrażenie, że Soo zwyczajnie rozpadał się przed jego oczami - w najlepszym tego słowa znaczeniu
— Będziesz myślał jaśniej, jak będzie Ci wygodniej? — zapytał z marnym, przekornym zabarwieniem, lecz nie oczekiwał odpowiedzi. A na pewno nie klarownej, kiedy każdy z jego gestów doprowadzał bruneta do jeszcze gorszego stanu, ku niemoralnemu zachwytowi Yechana.
Zatrzymał posłusznie dłoń, odsuwając również od spodni, aby oprzeć ją przyzwoicie na jego biodrze. Mimo wielu jasnych, zrozumiałych sygnałów, wolał nie ryzykować nieodpowiednim ruchem w momencie, kiedy brakowało mu tej pewności. Objął zamiast tego bezwstydnie Yosoo wzrokiem, aby właśnie odnaleźć zagubione zapewnienia. Nawet najdrobniejszy jego ślad, który pozwoliłby mu na pójście dalej. A takowy widział niemal na każdym fragmencie jego ciała. Od kurczowo zamkniętych oczu, przez zarumienione poliki i zaciskające się na blacie dłonie, po niekontrolowany oddech, który i go przyprawiał o coraz większe zawroty głowy. Zagryzana warga z kolei podkreślała mętlik, który musiał trwać w jego głowie, a Yechan dalej nie pragnął niczego bardziej, niż kompletnie go rozproszyć.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp25 kwietnia 2024 23:14
Nie potrafił pojąć, że zwykłe, pokładanie w nim zaufanie z czyjeś strony, może być czymś tak przyjemnym. Bezpośrednie poczucie, jak ciało Yosoo oddaje się jego gestom, świadomie, a może nie. Nie widział jednak oparcia, nie słyszał sprzeciwu, a wręcz przeciwnie. Jedyne, co mógł dojrzeć przez zaślepiającą go warstwę pobudzenia, to tą rozkoszną ustępliwość. Po części może wymieszaną z… zaskoczeniem? Co go nie powinno z kolei dziwić, skoro znał bruneta lepiej niż niejedna osoba - tak przynajmniej sądził - i ten brak sprzeciwu był wyjątkowo nietypową dla niego reakcją. Już na podstawie poprzedniego wieczoru mógł zakładać, że spotka się z uszczypliwością i zatrzymaniem rozwoju równo z chwilą, kiedy kontrola swobodnie prześlizgnęła się z dłoni Yosoo, do tych zwinnie sunących po jego ciele.
Na początku może jeszcze próbował, jednak teraz Powell mógł odczuć, chyba pierwszy raz, odkąd tylko się znali, że brunet oddawał się drobnym przesunięciom palców; muskających skórę ustom i z coraz większym trudem wypowiadanym słowom, mające na celu jak najlepiej trafić w czułe punkty. Aby udobruchać miejscami wybujałe ego, mogąc jednak coraz mniej zachowywać pozory, że znajdowali się na tej samej pozycji.
Bo tak nie było, a Yechan czuł elektryzujący ścisk żołądka z każdą chwilą, kiedy krzyżował przelotnie z nim swoje spojrzenie, czy podnosił wzrok, aby zauważyć ciasno zaciskane powieki idące w parze z nerwowym oddechem, jako jasne oznaki, że, przynajmniej jeszcze, stał pół stopnia wyżej i mógł skupiać się na tym, aby doprowadzać go jeszcze bliżej kuszącej granicy.
Sam jednak niebezpiecznie przy niej balansował, ryzykując zepchnięciem wraz z usłyszeniem chaotycznej wypowiedzi Yosoo. Nieświadomie powtórzył szybki odruch zwilżenia warg przed nieznacznym, niemal niezauważalnym, odsunięciem się, kiedy palce przyjaciela chwyciły bluzę. Równie bezwiednie chwycił niewielki skrawek, jakby w biernej próbie przyspieszenia pozbycia się zbędnej odzieży.
Cały ten czas, choć zajęło to zapewne kilka sekund, wlepiał spojrzenie w bruneta. W słabe drżenie palców, w ukazującą się jego oczom bladą skórę, przyozdobioną paroma niegroźnymi zadrapania i małymi siniakami, oprócz tego, co prezentowało się na jego ramieniu. Przyglądał się jeszcze bardziej teraz zmierzwionym włosom, odstającym w pociągający teraz sposób. Nie zwrócił uwagi na bluzę, która w każdej, innej sytuacji, razem z dalej niepościelonym w pełni łóżkiem, byłaby idealnym powodem, aby rozbudzić w nim niewyjaśnialną, ale jakże intensywną, irytację. Było to na szarym końcu listy jego chwilowych priorytetów. Nawet gdyby chciał, nie mógł się na nich skupić, kiedy jego wzrok, z towarzyszącym pośpiesznym przełknięciem śliny, był przejęty bezwstydnym obrysowywaniem linii ciała Yosoo. Tej samej, którą miał okazję już widzieć - nawet w podobnych, choć jednak tak rozbieżnych, warunkach, jak te - a teraz wyglądał jeszcze bardziej rozbrajająco w jego oczach.
Przez szybkie zaciśnięcie warg powstrzymał przesadny pomruk z wydostania się z jego gardła, kiedy poczuł wplecione w jego włosy palce, przyjemnie wzbudzające dreszcze w każdym miejscu, na którym się zatrzymały
— Chyba… już żadnych nie mam — wyznał, przyznając się tym samym do tego, że takowe wcześniej, dość skutecznie, zaprzątały mu myśli. Nie miał czasu; ochoty myśleć o tym, co mówi, kiedy coraz więcej bodźców zaślepiało, a zarazem wyostrzało na tylko jedno, jego zmysły. Nakierowywało po raz kolejny do kuszących warg, rozchylanych z coraz słabiej opanowanym pośpiechem. Wplecenie delikatności stawało się trudniejsze z każdym pogłębieniem i cisnącym się na usta westchnięciem; z wyczuwaną pod palcami skórą, kiedy oparł jedną z dłoni na odsłoniętej teraz talii Yosoo.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp27 kwietnia 2024 01:34
Yechan z jednej strony czerpał niezmierzoną satysfakcję z tego, jak brunetowi plątał się język. Z jakim trudem przychodziło mu podjęcie się zabrania głosu, tylko po to, aby wydusić z siebie kilka, krótkich słów, czy też zasypać go bez pomyślunku ich niezrozumiałym zlepkiem. Z drugiej, mimo masy innych, tak przejrzystych i bezpośrednich sygnałów, utrudniały mu całkowite rozczytanie Yosoo. Było to po prostu czymś, do czego kompletnie nie był przyzwyczajony - zazwyczaj słysząc głos przyjaciela non-stop. Na tyle często, że nawet przy odbiorze smsów w jego głowie były odczytywane właśnie jego głosem.
Teraz, dokładnie w tym momencie, trud rozczytania całkowicie zanikł. Potrzebował tylko tego, usłyszanego wcześniej, zapewnienia o niesłuszności jego wątpliwości, aby w pełni kierować się przyspieszonym oddechem, czy odczuwanymi pod palcami drgnięcia. Aby zacisnąć nieco mocniej zęby, kiedy w pokoju wybrzmiał stłumiony, słodki jęk. Coś, przez co Yechan głupiał chyba najbardziej.
Jego głowa bezmyślnie goniła za dotykiem, chcąc czuć go jak najwyraźniej, jak najbliżej i jak najdłużej, zarazem starając trzymać się tuż przy jego skórze, której sam widok, jak i promieniujący, przypisany wyłącznie Yosoo, zapach, wydawał się najbardziej pożądanym bodźcem na ziemi.
I wyczekiwał, chciałby móc stwierdzić że spokojnie, ale sam czuł rosnące w nim z każdą chwilą, zniecierpliwienie, na ruch ze strony przyjaciela. Na słowo, na gest, na cokolwiek, co będzie odpowiedzą na jego prostą, ale bezpośrednią i złaknioną prośbę. Nie spuszczał z niego wyczekującego spojrzenia, któremu towarzyszyło pojedyncze, bezwolne zwilżenie warg czubkiem języka. Opuścił wzrok jedynie na moment, aby zwrócić uwagę na nieporadną próbę zsunięcia spodni przynajmniej o kilka milimetrów, uniemożliwione przez wzmożone drżenie palców. Urzekające go równo mocno, co cała reszta bruneta, zarazem wzbudzające zdziwienie, że jeszcze ten miesiąc wcześniej w życiu nie postawiłby siebie w tej sytuacji.
A teraz czuł się na miejscu. Między nogami Yosoo, ze ściskającą żołądek sensacją i wykruszającą się cierpliwością, pragnącą poczuć go jeszcze bardziej. Ze wzrokiem ponownie uniesionym na przyjaciela, kiedy usłyszał jego słaby głos. Tym, który zostawił go chwilę w niepewności, aby zaraz wybrzmieć ponownie, tym razem w formie jasnej, choć oszczędnej, prośby. Prośby, która sama nakierowała jego, zdradliwie teraz drżące, dłonie do brzegu spodni, zaciskając je na nim
— …podnieś się trochę — nakazał niespodziewanie zachrypniętym głosem, za późno przełykając ślinę, aby wyzbyć się drobnej maniery, podczas gdy jego palce pewniej chwyciły za materiał, tak teraz nieprzyjemny w porównaniu do odczuwanej niedawno miękkości skóry.
Chciał; był pewien, że potrzebował, aby poczuć Yosoo bliżej. Chciał go jeszcze więcej, a jedynym, co go od tego oddzielały, były z nutą nerwowości, zsuwane z bioder bruneta spodnie.
Zdradzili się już niemal wszystkim - wyszeptanymi słowami, lgnącymi do siebie nawzajem ciałami i niekontrolowanymi drgnięciami przy najmniejszym dotyku. Już wtedy nie istniała droga powrotu, lecz teraz wprowadzał go jeszcze głębiej na obcy mu teren. Taki, którego nie zasmakowali pod wpływem otępiającego alkoholu. Ani tej nocy, która miejscami się rozmywała, ani tej, która widniała w jego pamięci zastraszająco wyraźnie.
Powinno go to obchodzić, czy też powinien się tym przejąć, lecz tak naprawdę nie zawracał sobie tym głowy. Nie widział w tym sensu, skoro oboje tak szaleńczo, acz bez widocznego sygnału na chęć zatrzymania się, popadali coraz głębiej w uzależniający pęd. Czuł się kierowany i namawiany miejscami automatycznymi odruchami przyjaciela, oraz urywanymi słowami, które ledwo przechodziły przez gardło, a i tak dawały radę wypowiedzieć tak wiele. Sam raczył go coraz mniej składnymi zdaniami, decydując się na milczenie i wypowiedzenie się gestami, które mówiły zdecydowanie więcej.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp28 kwietnia 2024 00:04
To był chyba pierwszy moment, odkąd wkroczyli na tę niepewną, ale wzajemnie pożądaną ścieżkę, kiedy Yechan zdradzał obecne w nim nerwy. Drżenie dłoni zakrywał odruchowym zaciskaniem ich na udach, a on sam nie zdawał, ani nie przejmował się tym, jak bardzo mogły zostawać one wyczuwalne czy też rozczytane. Po co miał się tym przejmować, kiedy jedynym, co go teraz obchodziło, był Yosoo.
Skupiał się na każdej jego reakcji, które przychodziły z dawką pewności siebie. Na każdym oddechu, wypełniającym sypialnię. Na pierwszym, wybrzmiewającym wyraźnie jęku, który wydusił niemal ten sam z jego gardła, mimo braku możliwości pełnego wydostania się na wierzch. Na dłoni, która, ku jego niezadowoleniu, wyplątała się z jego kosmyków i pozostawiła po sobie chłodną, niemożliwą do zastąpienia pustkę. Używane w jego kierunku zdrobnienie brzmiało nagle niesamowicie wulgarnie i pociągająco, zostawiając po sobie trwały ślad w jego pamięci. Zostawiając potrzebę, aby usłyszeć je jeszcze raz. I kolejny. Najlepiej nieprzerwanie, z bliźniaczą otoczką, jak właśnie to teraz. Wymieszanym z mówiącym jeszcze więcej jękiem, choć te, nawet w swoim przejęciu, Powell sam mógł stwierdzić, były nieudolnie wstrzymywane przez bruneta.
Sporadycznie unosił wzrok, a raczej same powieki, zdecydowanie rzadziej, niż częściej przez zbyt intensywne pochłonięcie wykonywanymi ruchami; charakterystyczny, a zarazem uzależniający smak wypełniający jego zmysły, jak cała reszta bodźców wysyłanych w jego stronę. Chciał móc zobaczyć przyjaciela w ‘pełnej okazałości’. Móc nie tylko usłyszeć, ale wyraźnie dojrzeć efekty swojego działania, tak teraz wyraźnie podkreślone, kiedy ciału Yosoo brakowało siły na utrzymanie pozycji siedzącej.
Sam ledwie hamował, o ile w ogóle, ciche pomruki, czy drobne, acz znaczące wiercenie się na swoim miejscu; niezależnie od chwilowego braku oddechu, czy od usłyszenia po raz kolejny słabego głosu przyjaciela.
Zdawał sobie sprawę z tego, że jego ruchom zapewne brakowało wymarzonej płynności i sprawności, ale nie potrafił nawet przypisać daty, kiedy ostatnio znajdował się właśnie na tym miejscu. Nie mógł zrzucać tego tylko na to, kiedy przede wszystkim ujmowała mu potrzeba, ta tak żenująca, a zarazem niesamowicie szczera, zadowolenia; zachwycenia Yosoo. Bo to było dla niego najważniejsze - wypaść w jego oczach jak najlepiej; sprawić, że będzie myślał tylko o nim i o tym, jak jest mu teraz dobrze. Byciu dla niego najlepszym. Coś, co zazwyczaj było jego ostatnim zmartwieniem.
Nawet podczas seksu Yechan pokładał nieznośną wagę co do czystości i rutyny; zachowania procesu w jak najmniej inwazyjny sposób, próbie zachowania prostoty i szybkiego rozwiązania problemu. Przynajmniej zazwyczaj. Bo zazwyczaj, z przypadkową osobą, nie zachowywał się tak, jak teraz. Ale po co miał wracać do ustalonej sobie z góry normy, skoro nigdy nie czuł się lepiej, niż teraz, przy tak diametralnym i rozkosznie ogłupiającym, odbiegnięciu od niej.
Nikt nie doprowadzał go do takiego stanu, jak Yosoo. Nie sprawiał, że zostawiał wszystkie zwyczaje za sobą i wzbudzał pragnienie pójścia dalej, złamania reguł, które sam sobie ustalił.
Za pierwszym razem delikatny dotyk na ramieniu zwyczajnie mu umknął, jednak te kolejne zostały przez niego celowo, zadziwiająco wymownie, zignorowane, a jedynie namówiły do pogłębienia ruchów. Wyciszenia błagającego szeptu, który jedynie podkreślał to, co było zdradzane przez niekontrolowane odruchy ciała.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp29 kwietnia 2024 00:27
Odnajdywał się na swojej pozycji niesamowicie dobrze. W mieszance rozmazujących się, kompletnie dla niego teraz nieistniejących, pohamowań, z przytłaczającymi go reakcjami i odruchami Yosoo, które jednocześnie pchały go do przodu, jak i, dosłownie czy też nie, odbierały dech w piersi. Mając kontrolę, a jednocześnie odczuwając, jak ta przelatuje mu prędko przez palce, kiedy potrzeby były intensywniejsze, niż podsuwane wcześniej przez rozum pomysły albo plany. Oddawał się prostym instynktom, dzięki którym mógł się skupiać wyłącznie na ściskającym jego podbrzusze doznaniu.
Yechan, samemu wychodząc z propozycją powrotu do tego, co było, już wtedy wiedział, że przyszłoby mu z trudem, choć starał się przekonać siebie, że było inaczej. Nie był nawet pewien, czy chciał do tego wracać - teraz miał tę pewność. Nie byłby w stanie o tym zapomnieć, ukrócić ich relację do platonicznej przyjaźni, do wydzielonych, acz niewypowiedzianych reguł między nimi, skoro zasmakował, jak wyglądałoby życie bez ich istnienia. A smakowało uzależniająco słodko.
Był w tym przekonywany w każdym momencie - przy niewinnie wymienianych chwilę wcześniej pocałunkach i ostrożnie wplatających się we włosy palcach, jak teraz, przy nawet tych najwulgarniejszych i bezwstydnych ruchach, pozwalających mu na całkowite ujęcie Yosoo rozumu. Przekonywały go w tym ostrzegawcze sygnały; ogłupiające jęki, które chciał słyszeć jeszcze wyraźniej i więcej czy bezwolne ruchy, równie intensywnie mieszające mu w głowie. A finalnie zaciskające się nieznacznie wokół niego nogi, pobudzające przyjemną, atakującą niemal każdy nerw, falę dreszczy.
Dopiero po chwili dał radę rozluźnić dalej wbijane palce, jak i odsunąć się z krótkim kaszlnięciem i pośpiesznie łapanym oddechem. Nie pohamował z kolei przy przelotnym przetarciem ich kciukiem, witającego na jego ustach uśmiechu po usłyszanych słowach - może powinien wziąć je bardziej do siebie, przeprosić Yosoo za nieposłuchanie go, ale nie potrafił nawet udawać, że czegoś żałował, czy że było mu głupio. Bo było całkowicie odwrotnie.
— Wybacz, nie słyszałem — skłamał bezwstydnie, przy czym bezwiednie sunął, łagodnie, dłonią po jego udzie. W niemej próbie załagodzenia spowodowanego tam śladu po własnych palcach, zostawiając przy tym na nich równie delikatne, drobne całusy. Z lekkim ociąganiem podniósł się nieznacznie a, ku jego własnemu zaskoczeniu, jego kolana postanowiły odmówić mu posłuszeństwa i zmusiły do pośpiesznego oparcia się o materac, zanim miałby szansę wylądować nimi z powrotem na panelach. Z nieustannie obecnym na jego twarzy uśmiechem przywrócił samemu sobie choćby odrobinę balansu, nim usiadł na łóżku, nieco się na nim osuwając, aby być przynajmniej po części na równi z przyjacielem.
Myśl, że mógłby patrzeć na niego bez końca, podczas gdy jego dłoń samoistnie rysowała nieokreślone wzory po odsłoniętym brzuchu i klatce piersiowej, powinna go przerażać. Ale była jedną teraz obecną w jego głowie. Co gorsza, brzmiała groźnie kusząco, sprawiając, że robił właśnie to. Przyglądał się zarumienionej twarzy, szalenie łapanym oddechom i rozrzuconym na pościeli włosom, samemu prezentując się w podobnym chaosie. I kompletnie go to nie obchodziło - z niepoprawną dumą odczuwał rozlewające się po jego policzkach ciepło, obecne w kącikach oczu i tuż pod nimi łzy i słabe podrażnienie ust, nie wspominając o drobnym drżeniu dłoni, nóg oraz zalewającym go od środka, wymieszanym z zadowoleniem i spełnieniem, podnieceniu
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp29 kwietnia 2024 21:07
Już pierwsze słowa wyrwały z Yechana krótki i lekki, ale szczery śmiech. Nagłe usłyszenie uszczypliwych słów ze strony przyjaciela przyszło jako zaskoczenie, kiedy jeszcze chwilę wcześniej ten ledwo sklejał ze sobą pojedyncze sylaby. Ale było to pozytywne zaskoczenie - pozwalało utwierdzić się w tym, że nie zapanowała między nimi niezręczność; przynajmniej jeszcze nie
— Na pewno nie ma jakiejś milszej metody, niż od razu kopanie? — zapytał z wymuszonym i nieszczerze brzmiącym niepokojem. Niezbyt wierzył w to, że faktycznie sięgnąłby takich metod albo w ich skuteczność. Niezależnie czy chodzi o sam fakt, że zwróciłby wtedy na nie uwagę, czy może o to, że Yosoo dałby radę włożyć w to wystarczająco skupienia, siły i celności. I szczerze wątpił, czy zmusiłoby go to do przestania.
Niewiele interesowały go własne odczucia, kiedy chodziło o Yosoo. Tyczyło się to chwili, jak te, gdzie jedyne, co zajmowało jego myśli, było sprawienie mu jak najwięcej przyjemności; pozwolenie na całkowite odpłynięcie, a tym samym ignorowanie swoich potrzeb, które miejscami nieznośnie starały o sobie przypomnieć. Ale działało to również w tych mniej przyjemnych. Kiedy Yosoo zarzucał go niezliczoną ilością oskarżeń, nieraz przekoloryzowanych, ale dalej mające w sobie cząstkę prawdy. Wtedy ignorował i je, i uporczywy ścisk serca, bo wiedział, że wyjdzie lepiej na zostawieniu wszystkiego bez słowa, co najwyżej z równie uszczypliwym, pojedynczym komentarzem i tyle.
Choć teraz nie był pewien, czy mógł z pewnością przyznać, że kierował się wyłącznie potrzebami Yosoo. W końcu z samolubnych popędów doprowadził go do obecnego stanu; dobranymi słowami nakierował w stronę, która mu wydawała się najkorzystniejsza i najprzyjemniejsza.
Nawet teraz starał się zwracać uwagę na to, co mówi, ale wiele z jego zachowań wychodziło samo z siebie. Jak nieco słabiej, acz dalej, zamglone spojrzenie, którym nieprzerwanie mu się przyglądał. Jak drobny uśmiech nieustannie błądzący po jego twarzy, jedynie umacniany przelotnym zerknięciem ze strony bruneta oraz zauważonym uśmiechem, wywołanym bezwiednie sunącymi po skórze palcami. Obrysowywały każdą krzywiznę, skupiając się miejscami na tych, które wywoływały nieco szybszy oddech, czy jego momentalne stanięcie w gardle.
On sam z kolei pozwalał sobie na kolejny, lekki śmiech, kiedy usłyszał pierw jedynie mruknięcie, a chwilę później odpowiedź, w którą ciężko było mu faktycznie uwierzyć. Opuścił wzrok na zaciskające się na koszulce palce, z każdym wymierzonym lepiej ruchem jego własnych, zaciskających się na niej mocniej
— Okej, nie wiesz - niech będzie — nie postanowił jednak drążyć dalej, szczególnie, kiedy wzrok bruneta znowu mu uciekł. Było to czymś, co przychodziło chłopakowi z trudem, a Yechan tak bardzo tego pragnął - żeby patrzył i skupiał się dalej tylko na nim. Nie na jednej z nudnych ścian, czy równie nieinteresującym suficie. Wiedział, że nie było nic na tyle ciekawego w jego sypialni czy mieszkaniu, aby szczerze przykuło uwagę Yosoo na tak długo.
— Nie podoba Ci się? — powtórzył z przygaszoną nutą rozbawienia, zanim odsunął dłoń od ciała przyjaciela, by móc posłusznie obiema złapać za kraniec koszulki i w miarę płynnie zdjąć ją z siebie. Zatrzymał się jednak przy sięgnięciu do luźno związanych spodni piżamowych, decydując się na zostawienie ich - przynajmniej na razie. Miał wrażenie, że byłoby dziwnie za łatwo, gdyby poszedł mu aż tak na rękę; zbyt nudno. A zaciekle pracował na to, aby przynajmniej teraz nie mogła mu zostać przypisana właśnie ta łatka, z którą na co dzień był tak blisko. Niemal żył z nią w zgodzie.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp1 maja 2024 00:14
Podniósł osuwający się po twarzy, jak i zaraz po ciele wzrok, z powrotem na ciemne oczy Yosoo, kiedy pośpieszna wypowiedź skutecznie zwróciła jego uwagę. Mimo wszystko, nie takiej się spodziewał - bardziej zakładał, że Yosoo mu się postawi. Może, ryzykownie, obrazi i postanowi, że nie chce siedzieć z nim dłużej, jeśli ma to tak wyglądać. Strach nie był czymś, co zamierzał, ani chciał, w nim wzbudzić. Chciał co najwyżej pomóc mu się go wyzbyć i wyciszyć jakikolwiek głos, który mógł szeptać niepotrzebne obawy prosto do ucha, tym samym niepotrzebnie stresując bruneta.
Był w końcu przyzwyczajony do tej, tak przeciwnej temu, co teraz widział, postawy Yosoo. To on zawsze mówił pierwsze, jak i ostatnie słowo. Kontrolował przebieg wszystkich, również tych nieplanowanych wydarzeń. Wytykał Yechanowi cokolwiek tylko zrobił, nieraz zachodząc blondynowi tym nieznośnie za skórę. Zazwyczaj zatrzymywał to dla siebie, może miejscami pozwalał sobie na kąśliwe uwagi, ale pozwalał na to, aby prowadził go ten ciąg wydarzeń przez ich znajomość. Nauczył tego, jak funkcjonować z Yosoo, aby ten był zadowolony; aby oboje byli zadowoleni. Czego nie robić i nie mówić, a zarazem co przyjaciel mógł chcieć usłyszeć.
Nagłe, tak intensywne i bezkompromisowe, przeprowadzanie go - mimo tego, że sam przecież wyszedł z propozycją - było czymś niesamowicie obcym. Obcym, ale przyjemnym. Łechtało w pewien sposób jego ego, a zarazem rozlewało ciepło w sercu, ponieważ Yosoo mu ufał. Ufał, że poprowadzi go dobrze, że nie zrobi mu krzywdy i chce dla niego jak najlepiej. Mógł jako pierwszy zapoznać go z czymś nieznanym, z panującym między nimi spokojem i swobodą; prawie że brakiem zbędnego wstydu, trwającego co najwyżej kilka sekund.
Cień niepokoju, który przemykał przez jego oczy, zniknął wraz z ruchem ze strony przyjaciela, a zamiast tego wywołał drobny, łagodny uśmiech. Mógł powrócić do swobodnego, ciekawskiego, przyglądania się ciału przed nim; drobnym falom dreszczy, kiedy rozluźniał i nieznacznie, nieinwazyjnie zaciskał palce trzymające jego twarz. Słuchał jego następnych słów, acz może mniej uważnie, niż powinien. Po raz kolejny docierały do niego z lekkim opóźnieniem, przede wszystkim pod względem ich sensu. Wyczuwał jednak, tak zaskakująco, prawie że bez przerwy, obecne w nich zakłopotanie; równie nienaturalne, co uległość. I tak samo jak ona, bezwiednie miękczyło to miejscami jego wzrok.
— Chcę. Bardzo chcę, Soo — potencjalnie nieprzemyślane przez przyjaciela słowa poszerzały nieznacznie uśmiech na jego twarzy, kiedy pozwalały wybrzmieć jego pragnieniom głośno; z zaskakującą łatwością. Powodowało to, że palce niebezpiecznie pragnęły wędrować do kuszących warg, obrysowując ich kształt przed pohamowaniem chęci do wsunięcia jednego z nich do środka. Ciężar dłoni przelotnie zwrócił jego uwagę, przy okazji wywołując bezwolne poruszenie się bioder, niemo proszących się o więcej.
Przy samych próbach skupienia się na tym, co mówił, było ciężko zachować mu pełną, trudną do podważenia kontrolę nad sobą, jednak radził sobie na tyle, aby wodzić za odbiegającym od niego spojrzeniem. Do czasu.
Wystarczyło, że palce Yosoo zawędrowały nieznacznie, naprawdę nieznacznie, niżej, aby wydobyć z niego zduszone westchnięcie i naruszenie rytmu oddechu, który starał się odzyskać przy przelotnym przymknięciu oczu. Spotkał się jednak z całkowicie odwrotnym efektem, kiedy jedna z jego dłoni powędrowała do tej skradającej się wgłąb spodni. Nakierował ją wymownie nieco niżej, czując zarazem, jak jego oddech automatycznie się spłyca wraz z delikatnymi muśnięciami wcześniej nieporuszonej skóry
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp1 maja 2024 00:16
— Ale mam je zdjąć za chwilę, czy już teraz? — zadziorne słowa nie miały aż tak intensywnego wydźwięku, kiedy towarzyszyły im niekontrolowane drżenia ciała oraz zabranie trzymającej Yosoo ręki, aby móc zsunąć spodnie najpierw nieznacznie z samych bioder. Zaraz kiedy został uderzony otępiającą mieszanką powietrza z pokoju, jak i kontrastującego ciepła dłoni, w pośpiechu pozbył się ich w całości.
Chwilowa świadomość kompletnego odsłonięcia, wraz w towarzystwie wślizgującego się przez okno słońca, zniknęła wraz z kolejnym ruchem dłoni, namawiającym Yosoo do kontynuowania mozolnej ścieżki w dół jego niecierpliwie napinającego się brzucha.
Tracił cierpliwość. Głównie do samego siebie. Chyba tylko do samego siebie, jednak z drugiej strony sprawiało mu to tyle przyjemności - odchodzenie od zmysłów przy najprostszym dotyku, niemoc w wypowiedzeniu kolejnej serii uszczypliwszych komentarzy, bo te prosiły się o wymieszanie z cisnącymi się na usta westchnieniami. Te z kolei nieustannie były wykrzywione w błogim uśmiechu, a zamglone spojrzenie, kiedy nie było zakryte pod przymkniętymi powiekami, wlepiał wyczekująco, jak i z rozanieleniem, w Yosoo. Był gotów przyjąć od niego wszystko. Pokierować go w jakimkolwiek tylko kierunku sobie wymarzy, byleby nie przestawał; byleby był dalej na nim skupiony.
Z wręcz przerażającą łatwością, przy bezwolnym lgnięciu do ciała i dotyku Yosoo, szukając przy dotychczas zajmowanej przez nich pozycji, możliwości do dotknięcia nagiej skóry swoją własną, przyszło mu ponowne otwarcie ust, z kolejnymi, rozochoconymi i jawnie wypowiedzianymi, potrzebami
— Nie przestawaj. I pocałuj mnie, Soo.

Channie
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
seapolyp2 maja 2024 21:26
Yosoo zapewniał go niemal pod każdym względem, że chciał brnąć dalej; mimo wymalowanych na twarzy, jak i w ruchach, nerwów. Yechan sam chciał brnąć dalej, jednak każde, nawet to najkrótsze zawieszenie ze strony bruneta sprawiało, że sam zatrzymywał się lub spowalniał w swoich ruchach - bo potrzebował tej stuprocentowej pewności. Ostatnie, co powinno mieć teraz miejsce, było przymusowe, nawet przypadkiem, prowadzenie go przez kompletnie mu obcy teren. Łapał się więc na swoich wypowiedziach, które mogły być w danym momencie nie na miejscu, lecz nie wycofywał nich. Czekał na reakcję, na ich odbiór i na to, czy powinien dodać mu jakkolwiek pewności co do swojej pozycji.
Przychodziło mu to nie tyle, że z trudem, ale… z prostym zdziwieniem. Nie był do tego przyzwyczajony - to on zazwyczaj potrzebował wręcz nieznośnej ilości zapewnienia, co do podejmowanych decyzji. To on kwestionował to, co Yosoo robi i musiał być przez niego prowadzony; częściej niż rzadziej i tak się wycofując, ponieważ coś zbytnio wykraczało poza jego strefę komfortu. Teraz może dalej odkrywał tę rolę, dalej pozwalając swoim wątpliwościom na zaistnienie, posłanie przyjacielowi delikatniejszego spojrzenia, kiedy nie był pewien podejmowanych wyborów, jednak to właśnie Soo teraz bardziej go potrzebował, niż, tak jak na co dzień, on jego.
Delikatny uśmiech wykrzywił nieznacznie rozchylone usta, kiedy usłyszał złośliwą uwagę, która chwilowo prędzej miała wydźwięk niewinnego pytania, aniżeli typowej, tak dobrze mu znanej, docinki. Cisnące się na usta, równie zadziorne słowa nie dostały okazji na zostanie wypowiedzianymi, kiedy z płuc wydarł się drżący oddech, wywołany pierwszymi, niepewnymi ruchami Yosoo. Wykonanymi może lekko nieporadnie, bez narzuconego sobie rytmu, a jednak drażniącymi dokładnie te struny, które powinny. Wydzierające z niego płytszy oddech i łagodne dreszcze, wzmożone poczuciem palców w swoich włosach. Samoistnie rozchylające nogi w niemym sygnale prośby o więcej, a w połączeniu z nagłym, odurzającym pocałunkiem pozwoliły na wybrzmienie rozemocjonowanemu westchnieniu.
Dopiero chwilowe milczenie, mówiące jednak tak wiele, zmusiło go do przynajmniej chwilowego powrotu do siebie, od razu wywołując w nim potrzebę dogodzenia Yosoo; wysłuchania go i dania z siebie wszystkiego, aby zniwelować u niego dyskomfort
— Czym? — spytał niemal instynktownie, nim po raz kolejny stracił złudnie równe tempo oddechu przy poczuciu sunących po swoich plecach palców. Bezwiednie przysunął się jeszcze bliżej bruneta, szukając u niego nawet najsłabszego oparcia, opierając jedną z dłoni na jego karku — Bo jeśli mną, to naprawdę nie masz czym, Soo — westchnął po raz kolejny, lgnąc, a zarazem niekontrolowanie wyginając się pod wpływem odczuwanego dotyku; tak teraz uziemiającego, a zarazem doprowadzającego do tego, że odchodził od zmysłów. Coraz ciężej przychodziło mu zachowanie względnego spokoju i kontroli nad samym sobą; jego wzrok pochłaniał postać Yosoo; lekki odcień brązu włosów, kiedy spotykały się ze światłem, słabe zarumienienie skóry i nieznacznie rozchylone wargi, które próbowały wyrównać oddech.
Powinien się kontrolować, wziąć pod uwagę, że wszystko mogło graniczyć z przesadą, że Yosoo nie mógł być jeszcze gotowy, nawet jeśli wyłącznie pod tym względem fizycznym. Te myśli jednak coraz bardziej mu umykały i pozwoliły, aby kierował się wyłącznie dzielonym przez nich pożądaniem i niewypowiedzianymi potrzebami
— Nie pozwolę na to, żeby było Ci źle — przyznał z coraz bardziej rozwiązłym językiem, kiedy pod wpływem zamglonego myślenia przerzucał jedną z nóg, by móc usiąść na kolanach przyjaciela. Sam kontakt skóry ze skórą sprawił, że oparte na barkach dłonie wbiły się w nie, a nogi bezwolnie zacisnęły się po jego bokach, ciągnąc za sobą bezmyślne poruszenie biodrami.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

HOT NEWS

[ 01.05.2024 ] Wątek grupowy MET Gala jest już aktywny! Przejdźcie się po czerwonym dywanie tymi schodami (o ile jesteście na tyle ważni, że Was tam oczekują), weźcie udział w kolacji i zobaczcie najpopularniejszą wystawę roku! Najlepsze czeka na Was na sam koniec… bo przecież słynne afterparty po Gali to już legenda!

[ 30.04.2024 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 20.04.2024 ] Oh my Beyoncé, you're quick! Blog zostaje na miejscu i następuje ograniczenie zadań administracji! Zgodnie z prośbą autorów, Plotkara wprowadziła również zmiany w jego funkcjonowaniu. Zasady publikacji kart postaci zostały zmodyfikowane, więcej informacji znajdziecie w zakładce about w podpunkcie Publikacje! Ponadto, od dziś do serwera you know you love me będą mogli dołączać autorzy, którzy z blogiem się rozstali. Więcej szczegółów w about w podpunkcie Aktywność!

[ 20.04.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: administracja! Zagłosujcie w ważnej ankiecie dotyczącej przyszłości bloga! ⚠️

[ 01.04.2024 ] Pierwszy ranking tego roku dobiegł końca, gratulacje dla naszych most followed! Myślicie, że zobaczymy ich ze sobą na wystawie Instytutu? Event MET Gala jest już aktywny!

[ 31.03.2024 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 15.03.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net! Przypomnienie gorącej nocy Hare and Hounds... Zagłosujcie na swojego faworyta w kategorii The Best Player!

[ 09.03.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: administracja! Nie zapomnijcie zaznajomić się ze zmianami, które zaszły na blogu! ⚠️

[ 08.03.2024 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności, zostały przeniesione do archiwum!

[ 29.02.2024 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności! Zagłosujcie w sprawie urlopów autorskich w leave poll!

[ 18.02.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net! Sprawdźcie, czy wygraliście w którejś z kategorii głosowania most likely to!

Niegrzecznych Walentynek! ♡

[ 11.02.2024 ] Przez cały czas dostarczania Waszym postaciom dobrej zabawy, chyba trochę zapomniałam o największych gwiazdach bloga... O Was! Co powiecie na małe głosowanie? Oh, this is gonna be so much fun! Zajrzyjcie do zakładki EVENTS, na nadsyłanie odpowiedzi do wydarzenia most likely to macie cały tydzień!

[ 09.02.2024 ] Announcement! Zapisy służą Plotkarze do ustalenia zasad wydarzenia oraz sprawdzenia, czy jest wystarczająco wielu chętnych, by mogło się ono odbyć. Autorzy mogą jednak dołączać do wątku w trakcie jego trwania, wypełniając ankietę! Jeśli więc dalej kusi Cię, by wybrać się na polowanie... Zapisz się na Hare and Hounds!

[ 08.02.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: administracja! Nie zapomnijcie zaznajomić się ze zmianami, które zaszły na blogu! ⚠️

[ 07.02.2024 ] Lista obecności zakończona sukcesem!

[ 03.02.2024 ] Znajdziesz tego, kogo pragniesz, czy może kogoś, kogo dopiero... zapragniesz? Uciekasz czy gonisz? A może uciekasz tak, by zostać złapanym... Wydarzenie Hare and Hounds jest już aktywne!

[ 01.02.2024 ] Gorące gratulacje dla wygranych wydarzenia it couple! Sprawdź, czy Twoi ulubieńcy zostali wyróżnieni!

[ 31.01.2024 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 20.01.2024 ] Na blogu pojawiło się nowe, gorące i bardzo niegrzeczne wydarzenie! Zapisy do Hare and Hounds rozpoczynają się właśnie teraz! Uda Ci się złapać tego, kogo pragniesz?

[ 20.01.2024 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: wydanie specjalne dla naszych most followed! Może to oni zostaną Waszą ulubioną parą roku 2023? Pamiętajcie o wydarzeniu it couple!

[ 14.01.2024 ] Przyszedł czas na głosowanie! Drugi etap it couple rozpoczęty... Głosujcie na swoją ulubioną parę 2023 roku!

Szczęśliwego Nowego Roku! ♡

[ 01.01.2024 ] Ostatni ranking dobiegł końca, gratulacje dla naszych most followed! Już niedługo możecie spodziewać się małej, słodkiej i bardzo złośliwej nagrody... Can't wait! Może to ich wybierzecie na swoją ulubioną parę? Event it couple jest już aktywny! Zerknijcie na wydarzenia roku 2024!

[ 31.12.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności! Zerknijcie w górę do zakładki EVENTS... Już jutro otwieramy nominacje do rankingu it couple!

[ 24.12.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net!

[ 08.12.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności, zostały przeniesione do archiwum!

[ 02.12.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net! Zgarnijcie prezent i... followersów!

[ 30.11.2023 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 08.11.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności, zostały przeniesione do archiwum!

[ 31.10.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 28.10.2023 ] Ranking Outfit of the Night zakończony! Zajrzyjcie do EVENTS i sprawdźcie, do kogo powędrowali followersi! Pamiętajcie również o trwającym wydarzeniu, opowiadaniu grupowym. Szczegóły w zakładce!

[ 12.10.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: Queen's BDAY! Post, na który wszyscy czekaliście, czyli podsumowanie mojej urodzinowej imprezy oraz głosowanie na Outfit of the Night! Zapnijcie pasy... Szykuje się jazda bez trzymanki!

[ 09.10.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: wydanie specjalne dla naszych most followed!

[ 08.10.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności, zostały przeniesione do archiwum!

[ 01.10.2023 ] Ostatni tydzień wątku grupowego Queen's BDAY przed nami... i chyba bawimy się jeszcze lepiej, niż wcześniej! Dalsza część na stronie trzeciej! Pamiętajcie, by nadsyłać na maila Plotkary Outfits of the Night uczestników, a także... gorące ploteczki z formularza!

[ 01.10.2023 ] Trzeci ranking dobiegł końca, gratulacje dla naszych most followed! Na dniach możecie spodziewać się małej, słodkiej i bardzo złośliwej nagrody... Can't wait!

[ 30.09.2023 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 24.09.2023 ] Everyone, kalkulatory w dłoń i... liczymy! Pamiętajcie, że wątek grupowy Queen's BDAY kończy się 30.09, ale jednocześnie tego samego dnia o 23:59 zamykam punktację dla naszych most followed. Dlatego wyjątkowo tym razem możecie zgłaszać się po punkty już w trakcie wydarzenia! O, zapomniałabym! Za komentarze, w których autor wspomina dwie postacie lub więcej, Wy wybieracie, kto zbierze za nich followersów!

[ 19.09.2023 ] Update! bday party? how about a month-long party? Well, I think... Y-E-S! Większość aktywnych uczestników wypowiedziała się za przedłużeniem wątku, także... Miłej zabawy!

[ 16.09.2023 ] Ponad połowa wątku grupowego Queen's BDAY za nami... i wciąż bawimy się świetnie. Dalsza część na stronie drugiej! Pamiętajcie, by nadsyłać na maila Plotkary Outfits of the Night uczestników, a także... gorące ploteczki z formularza!

[ 08.09.2023 ] Lista obecności zakończona sukcesem!

[ 03.09.2023 ] Happy Birthday to Us! Dzisiaj mija dokładnie rok od założenia gossipgirl.net! Rok pełen plotek, ploteczek, nieszczęśliwych wypadków, zdrad, romansów i sensacji. Życzę nam wszystkim, by następny był jeszcze bardziej burzliwy! Dziękuję za ten rok, moi kochani Upper East Siders! Buziaki!

[ 01.09.2023 ] Łapcie swojego przystojniaka, szminkę, maskę... i ruszajcie na bal! Event Queen's BDAY jest już aktywny!

[ 31.08.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności! Keep that in mind, wydarzenie Queen's BDAY rozpoczyna się już jutro!

[ 23.08.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net!

[ 07.08.2023 ] Lista obecności zakończona sukcesem!

[ 31.07.2023 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 30.07.2023 ] Update zakładki gain followers: autorzy mogą od teraz odbierać followersów za komentarze pod postem plotkary: odautorskie (dla wybranej postaci) oraz fabularne (@instagramowe, dla postaci, od której pojawił się komentarz, maksymalnie 1 postać/post).

[ 27.07.2023 ] Na blogu pojawił się nowy, gorący post Q&A z bohaterami mojej strony! Zobaczcie najbardziej skandaliczne pytania (i odpowiedzi)!

[ 25.07.2023 ] Szansa dla spóźnialskich! Wyślijcie odpowiedzi do Q&A do 22:30 i zgarnijcie punkty dla Waszych postaci! Pamiętajcie, że odebrać followersów będą mogły tylko te postacie, które odesłały odpowiedzi!

[ 23.07.2023 ] Pamiętajcie, że dzisiaj ostatni dzień, w którym możecie przesyłać odpowiedzi do wydarzenia Q&A. Uwaga, odebrać punkty będą mogły tylko te postacie, które odesłały odpowiedzi!

[ 23.07.2023 ] Serwer you know you love me został uruchomiony... Link znajdziecie w górnym menu!

[ 21.07.2023 ] Czas na przesyłanie odpowiedzi do Q&A został wydłużony do niedzieli, 23.07! Czekam (nie)cierpliwie!

[ 17.07.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: wydanie specjalne dla naszych most followed!

[ 16.07.2023 ] Możliwość wysyłania pytań do Q&A została zablokowana! Sprawdźcie swoje skrzynki mailowe... Czekam na Wasze odpowiedzi do piątku, 21.07!

[ 08.07.2023 ] Pierwsza pula pytań naszego Q&A została wysłana. Sprawdźcie swoje skrzynki mailowe! Pamiętajcie, zawsze możecie zadawać nowe pytania w zakładce tego wydarzenia!

[ 06.07.2023 ] Nie przegap najnowszego powiadomienia ze strony plotkara.net! Zasada sprawdzania aktywności została zniesiona! Pamiętajcie, że najnowszy event Q&A wciąż trwa!

[ 06.07.2023 ] Lista obecności zakończona sukcesem!

[ 01.07.2023 ] Drugi ranking dobiegł końca, gratulacje dla naszych most followed! Już niedługo możecie spodziewać się małej, słodkiej i bardzo złośliwej nagrody... Beware!

[ 01.07.2023 ] Wszyscy ciekawscy niech szybko kierują się do zakładki z wydarzeniami! Event Q&A jest już AKTYWNY!

[ 30.06.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 08.06.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności zostały przeniesione do archiwum!

[ 31.05.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 21.05.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net!

[ 08.05.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności zostały przeniesione do archiwum!

[ 30.04.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 30.04.2023 ] Ze względu na brak zgłoszeń wydarzenie MET GALA zostało ANULOWANE!

[ 17.04.2023 ] Wydarzenie MET GALA jest już AKTYWNE! Czekam na Wasze zgłoszenia!

[ 08.04.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności oraz od których od czasu ostatniej listy nie pojawił się żaden komentarz fabularny, zostały przeniesione do archiwum!

[ 07.04.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net: wydanie specjalne dla naszych most followed!

[ 01.04.2023 ] Pierwszy ranking dobiegł końca, gratulacje dla naszych most followed! Na dniach możecie spodziewać się małej, słodkiej i bardzo złośliwej nagrody... Can't wait!

[ 31.03.2023 ] Na blogu pojawiła się nowa lista obecności!

[ 25.03.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net!

[ 08.03.2023 ] Karty postaci, których autorzy nie wpisali się na listę obecności, zostały przeniesione do archiwum!

[ 05.03.2023 ] Nowe powiadomienie ze strony plotkara.net!

[ 01.03.2023 ] Nie przegapcie najnowszej listy obecności!

[ 19.02.2023 ] Na blogu pojawił się nowy, gorący post walentynkowy! Zobaczcie, czy ktoś o Was w tym roku pomyślał!

[ 16.02.2023 ] W tabelce w gain new followers zaszły drobne zmiany i pojawiła się nowa pozycja!

[ 12.02.2023 ] Nowa wersja bloga została uruchomiona! Karty postaci zostały w miarę możliwy sposób przystosowane do nowego szablonu, jednak niektóre z nich (w szczególności te wykorzystujące kody) mogą wyglądać teraz nieestetycznie... Plotkara prosi, by autorzy zafundowali swoim postom piękny mani, pedi i odnowę biologiczną! I przede wszystkim, by przejrzeli uważnie zakładki, bo większość z nich przeszła spory remont!

💋

CREDITS

Nowy szablon został wykonany na zamówienie administracji bloga grupowego Gossipgirl.net i jest obsługiwany przez platformę blogger. Został przystosowany do przeglądarki Firefox, ale powinien wyświetlać się poprawnie także w pozostałych, choć należy mieć na uwadze, że mogą wystąpić drobne różnice w pikselach lub nawet zanik (czy mutacje w monstra) suwaków. Dlatego też użytkownikom, którzy nie posiadają myszek ze scrollem zaleca się jednak korzystanie z przeglądarki dedykowanej. Systemem operacyjnym zalecanym dla urządzeń mobilnych jest Android, w przypadku iOS narzucone rozmiary ekranu mogą powodować przesunięcie gadżetów.

Szablon został wykonany przez Mefe i większość kodów użytych na stronie została napisana albo zmodyfikowana przez nią osobiście na bazie systemowego motywu Dark. Zestaw wykorzystywanych ikonek został zapożyczony od Cappuccicons, a widoczne w panelu usta pochodzą z galerii PNGEgg i zostały przerobione na potrzeby tej strony.

Wszystkie pozostałe elementy zostały zainspirowane lub wykonane przy współpracy z W3Schools. Wszelkie prawa do szablonu są zastrzeżone, a on sam udostępniony do wyłącznego użytku bloga Gossipgirl.net

Update: animacja ze świątecznymi życzeniami, zamieszczona w okienku popup należy do Chris Gannon, a grafiki pochodzą z Icon Archive.

you know you love me

STRONY

HELLO, FOLLOWERS!

MOST FOLLOWED

Jeong Yosoo, just burn it

32 komentarze:

HOT NEWS

PLOTKARA.NET

user announcements

NEW FOLLOWERS

NEW POSTS

LADIES

got some gossip?

GENTLEMEN

CREDITS